Zorlamadann....

Epeyce bir zaman yazamadım yazmadım.Keyfim yerine geldi..Alkollü müzikli bir gece...Hep aynı yani.Kararsızlıklar , karısık düşünceler , ucu bucagı kavusmayan hayaller....Ve bunları arasında essek gibi çalışmak , kafayı toparlamaya çalışmak , amasra da ev işlerini halletmek , anne olmak , cafe , memur olmak , Pınar olmak vs vs......
Yakalayamadığım iç huzurum artık beni hiççç rahatsız etmiyor nedense.Nazım'ın dediği gibi sadece yaşamalı yaşamayı ciddiye alıp..Bir Sincap gibi....Evet cok içiyorum, evet isteyip ertelediğim bi ton şey var, evet sürekli yorgunum, evet kendime kızıyorum ve evet ben hep buydumm....1 adım ilerisine zate geçemedimki.
Komik olan aslında mutluyum ama hala hüzünlüyüm..Öylece bakıyorum..Hala bir taraflarım yarım.Tamamlayamadığım birseyler var...Hep doluyum etrafımda insanlar, aydınlatmalarım, yardımlarım, kocaman laflar ve öğütlerim.... Evimde ağırlamalarım, dinlemelerim...Bilmiyorum ben nerdeyim.Klasikleşmiş günlük hareketler...Tatmin olmadığım bir ben var ortada.Tatmin olmadığım bir eş, anne, pınar, evlat....Yetişemiyor gibi hiçbirşeye....Ne görüntümü ne ruhumu sevmiyorum ama MUTLUYUM.Bu ne büyük çelişki ya.Ve hiçbirseye yetişemiyorum :)
Bu sıralar herkese birseyler bırakıyorumm.Sanki erkenden gidicemde her yere imzamı bırakıyorum....Anı olsun benden...Ama bir tarafım da 100 yasına kadar yasıyacagımı soyluyor.İşte böle iğrenç çelişkiler...
Bahar geldi...
Yağmurlar gök gürültüleri mutlu ediyor beni.
Alışmak kötü bir duygu aslında...Alışmamalı..Geliştirmeli....Savaşmalı hayatla.Galiba ben savaşmayı bırakıyorum...............